سلام به شما خواننده محترم صدای سلامت. امیدوارم لحظات خوبی در کنارمان داشته باشید.
برای همه ما پیش آمده که در شرایط غم، خشم و حتی شادی خواسته باشیم احساسات مان را با دیگری درمیان بگذاریم و واکنش های مختلفی را در این موارد تجربه کرده ایم، به نظر شما کدام یک دلچسب تر و آرام بخش تر بوده است؟
بعضی مردم بدون توجه به تفاوت مسائل مطرح شده، می گویند: «بهش فکر نکن، مهم نیست.» این عبارات می تواند یک آدم عصبانی را منفجر کند.
بعضی مردم نیز این فرصت را برای پند و نصیحت و یادآوری خطاهای مان مغتنم می شمرند: «دیدی گفتم این سرمایه گذاری ها سود ندارد، تو هیچ وقت جوانب کار را نمی سنجی»
معمولاَ این عبارات کمکی به بهتر شدن حال ما نمی کند.
بعضی افراد هم شدیدتر از ما درگیر واکنش هیجانی می شوند: «وای این که وحشتناکه، دیگه هیچ کار نمی شود کرد.» در این موارد انگار ما باید به ایشان کمک کنیم تا آرام شوند.
همین برخوردها موجب می شود دفعات بعد که در چنین شرایطی قرار گرفتیم، آن را با افراد فوق مطرح نمی کنیم.
توجه داشته باشید که همدلی با هم حسی یا هم دردی متفاوت است. در همدلی ما درک می کنیم که طرف مقابل در چه شرایط حسی قرار دارد، درحالی که ما خود درگیر آن حس نیستیم.
همدلی تشخیص احساس دیگران و توجه به اوضاع و احوال از دید آنان است.
همدلی یکی از ویژگی های انسانی است که علاوه بر بهبود ارتباطات بین فردی، باعث کاهش خشونت و افزایش همبستگی می شود.
همدلی می تواند توانمندی فرد مقابل را برای تحمل شرایط دشوار افزایش دهد.
همدلی با آگاهی از احساسات دیگری آغاز می شود. اما گاه افراد به راحتی احساسات شان را بروز نمی دهند. شاید لازم باشد در مورد احساسات شان سؤال کنیم و آن ها را در لابه لای جملات شان بیابیم. پس از شناسایی احساسات، قدم بعدی پذیرش احساسات وی است. با عباراتی مثل «می فهمم که خیلی از این موضوع عصبانی هستی» به او نشان دهیم که متوجه شرایط وی هستیم.
همدلی الزاماً به معنی موافقت شما با افکار و احساسات طرف مقابل نیست، مهم پذیرش حس اوست. فقط سعی کنید از دید او و با ملاک های او به موضوع نگاه کنید. پس از همدلی و تخفیف هیجاناتش، اگر احساس کردید او نیاز به راهنمایی دارد، در فرصتی مناسب که آرامش دارد، می توانید نکاتی را که به نظرتان لازم می رسد به او بگویید.
شاید یک مورد ملموس، ارتباط والدین با نوجوان ناراحت باشد که به دلیل اشتباه فردی، دچار مشکلات و ناراحتی و خشم شده است. در چنین مواردی سرزنش نوجوان و یادآوری مطالبی که قبلاً به او گفته شده، منجر به فاصله گرفتن نوجوان از والدین می شود.
در همدلی با پذیرش احساس خشم و عصبانیت نوجوان، او راحت تر می تواند دربارۀ احساساتش صحبت کند و ضمن این که از شدت احساسات منفی وی کاسته می شود، احساس می کند از طرف والدین مورد درک و حمایت قرار می گیرد. که این بستر مناسبی برای پذیرش راهنمایی های والدین در یک فرصت مناسب آتی ایجاد می کند.
مریم جهانبخش
کارشناس ارشد مشاوره
بعضی مردم بدون توجه به تفاوت مسائل مطرح شده، می گویند: «بهش فکر نکن، مهم نیست.» این عبارات می تواند یک آدم عصبانی را منفجر کند.
بعضی مردم نیز این فرصت را برای پند و نصیحت و یادآوری خطاهای مان مغتنم می شمرند: «دیدی گفتم این سرمایه گذاری ها سود ندارد، تو هیچ وقت جوانب کار را نمی سنجی»
معمولاَ این عبارات کمکی به بهتر شدن حال ما نمی کند.
بعضی افراد هم شدیدتر از ما درگیر واکنش هیجانی می شوند: «وای این که وحشتناکه، دیگه هیچ کار نمی شود کرد.» در این موارد انگار ما باید به ایشان کمک کنیم تا آرام شوند.
همین برخوردها موجب می شود دفعات بعد که در چنین شرایطی قرار گرفتیم، آن را با افراد فوق مطرح نمی کنیم.
توجه داشته باشید که همدلی با هم حسی یا هم دردی متفاوت است. در همدلی ما درک می کنیم که طرف مقابل در چه شرایط حسی قرار دارد، درحالی که ما خود درگیر آن حس نیستیم.
همدلی تشخیص احساس دیگران و توجه به اوضاع و احوال از دید آنان است.
همدلی یکی از ویژگی های انسانی است که علاوه بر بهبود ارتباطات بین فردی، باعث کاهش خشونت و افزایش همبستگی می شود.
همدلی می تواند توانمندی فرد مقابل را برای تحمل شرایط دشوار افزایش دهد.
همدلی با آگاهی از احساسات دیگری آغاز می شود. اما گاه افراد به راحتی احساسات شان را بروز نمی دهند. شاید لازم باشد در مورد احساسات شان سؤال کنیم و آن ها را در لابه لای جملات شان بیابیم. پس از شناسایی احساسات، قدم بعدی پذیرش احساسات وی است. با عباراتی مثل «می فهمم که خیلی از این موضوع عصبانی هستی» به او نشان دهیم که متوجه شرایط وی هستیم.
همدلی الزاماً به معنی موافقت شما با افکار و احساسات طرف مقابل نیست، مهم پذیرش حس اوست. فقط سعی کنید از دید او و با ملاک های او به موضوع نگاه کنید. پس از همدلی و تخفیف هیجاناتش، اگر احساس کردید او نیاز به راهنمایی دارد، در فرصتی مناسب که آرامش دارد، می توانید نکاتی را که به نظرتان لازم می رسد به او بگویید.
شاید یک مورد ملموس، ارتباط والدین با نوجوان ناراحت باشد که به دلیل اشتباه فردی، دچار مشکلات و ناراحتی و خشم شده است. در چنین مواردی سرزنش نوجوان و یادآوری مطالبی که قبلاً به او گفته شده، منجر به فاصله گرفتن نوجوان از والدین می شود.
در همدلی با پذیرش احساس خشم و عصبانیت نوجوان، او راحت تر می تواند دربارۀ احساساتش صحبت کند و ضمن این که از شدت احساسات منفی وی کاسته می شود، احساس می کند از طرف والدین مورد درک و حمایت قرار می گیرد. که این بستر مناسبی برای پذیرش راهنمایی های والدین در یک فرصت مناسب آتی ایجاد می کند.
مریم جهانبخش
کارشناس ارشد مشاوره
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر