با سلام و خسته نباشید
پسر دو سال و هفت ماهۀ من مدام در مورد مکان بازی و عملکرد روزانه اش توضیحات خیالی و بی اساس می دهد که بسیاری از آنها شبیه موقعیتهای کارتونی است که تماشا کرده. من و پدرش همیشه سعی کردیم به او دروغ نگوییم و بر خلاف تلاش های ما او به دروغگویی ادامه می دهد. من به شدت نگرانم که او فردی دروغگو بار بیاید! آیا این مساله می تواند نشان دهندۀ این باشد که او استعداد زیادی برای دروغگویی دارد. چطور باید با او برخورد کنیم؟
پسر دو سال و هفت ماهۀ من مدام در مورد مکان بازی و عملکرد روزانه اش توضیحات خیالی و بی اساس می دهد که بسیاری از آنها شبیه موقعیتهای کارتونی است که تماشا کرده. من و پدرش همیشه سعی کردیم به او دروغ نگوییم و بر خلاف تلاش های ما او به دروغگویی ادامه می دهد. من به شدت نگرانم که او فردی دروغگو بار بیاید! آیا این مساله می تواند نشان دهندۀ این باشد که او استعداد زیادی برای دروغگویی دارد. چطور باید با او برخورد کنیم؟
دوست عزیز سلام
كودكان خردسال (زير سه سال) به دليل اين كه هنوز قادر به تشخيص تفاوت واقعيت از خيال نيستند، نمى توانند بين راست و دروغ تفاوت گذارند. آنها از دیدن و شنيدن داستان هاى تخيلى واقعاً لذت مى برند و دوست دارند خودشان نيز با قوه تفكر و تجسم شان ماجراها و قصه هاى جالبى بسازند. در واقع اين كودكان هنوز نيازمند گسترش و توسعه دنياى خيالى خود هستند تا بتوانند قدرت خلاقيت و ابتكارشان را پرورش دهند. پس هیچ گاه به وی برچسب دروغگویی نزنید. اما نكته اى كه والدين و مربيان هنگام دیدن ، خواندن و تعريف اين گونه داستان ها براى كودك بايد مدنظر داشته باشند، آن است كه با نهايت آرامش و بدون اين كه عكس العمل منفى اى از خود نشان دهند، ذهن كودك را به سوى واقعيت ها سوق دهند و به او بياموزند كه اين گونه داستان ها حاصل تفكر و انديشه نويسنده است و با آنچه در اطراف آنان مى گذرد، تفاوت دارد. معمولاً دروغ پردازى هاى خيالى كودكان از سنين ۵ _ ۴ سالگى به بعد كاهش مى يابد و كم كم قدرت تشخيص واقعيت از خيال را پيدا مى كنند. اما اگر بعد از ۶ _ ۵ سالگى نيز سعى كنند با روياسازى هاى ذهنى خود حقيقت را ناديده بگيرند، والدين بايد درصدد رفع علت اين امر باشند. براى مثال، اگر كودك ۶ ساله اى مدام از دوست خيالى خود صحبت مى كند، پدر و مادر بايد سعى كنند فرزندشان را با كودكان ديگر هم بازى كنند تا او نيازى به خيال پردازى هاى واهى نداشته باشد. معمولاً كودكان از سنين ۷ _ ۶ سالگى به بعد، تنها زمانى كه دچار اضطراب، تشويش و نگرانى شديد شوند، دروغ مى گويند.
موفق و پیروز باشید...
كودكان خردسال (زير سه سال) به دليل اين كه هنوز قادر به تشخيص تفاوت واقعيت از خيال نيستند، نمى توانند بين راست و دروغ تفاوت گذارند. آنها از دیدن و شنيدن داستان هاى تخيلى واقعاً لذت مى برند و دوست دارند خودشان نيز با قوه تفكر و تجسم شان ماجراها و قصه هاى جالبى بسازند. در واقع اين كودكان هنوز نيازمند گسترش و توسعه دنياى خيالى خود هستند تا بتوانند قدرت خلاقيت و ابتكارشان را پرورش دهند. پس هیچ گاه به وی برچسب دروغگویی نزنید. اما نكته اى كه والدين و مربيان هنگام دیدن ، خواندن و تعريف اين گونه داستان ها براى كودك بايد مدنظر داشته باشند، آن است كه با نهايت آرامش و بدون اين كه عكس العمل منفى اى از خود نشان دهند، ذهن كودك را به سوى واقعيت ها سوق دهند و به او بياموزند كه اين گونه داستان ها حاصل تفكر و انديشه نويسنده است و با آنچه در اطراف آنان مى گذرد، تفاوت دارد. معمولاً دروغ پردازى هاى خيالى كودكان از سنين ۵ _ ۴ سالگى به بعد كاهش مى يابد و كم كم قدرت تشخيص واقعيت از خيال را پيدا مى كنند. اما اگر بعد از ۶ _ ۵ سالگى نيز سعى كنند با روياسازى هاى ذهنى خود حقيقت را ناديده بگيرند، والدين بايد درصدد رفع علت اين امر باشند. براى مثال، اگر كودك ۶ ساله اى مدام از دوست خيالى خود صحبت مى كند، پدر و مادر بايد سعى كنند فرزندشان را با كودكان ديگر هم بازى كنند تا او نيازى به خيال پردازى هاى واهى نداشته باشد. معمولاً كودكان از سنين ۷ _ ۶ سالگى به بعد، تنها زمانى كه دچار اضطراب، تشويش و نگرانى شديد شوند، دروغ مى گويند.
موفق و پیروز باشید...
هدی صادقی :) کارشناس ارشد روان شناسی
شمارۀ تماس 9092301919
کد 2380
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر