آیا می توانید منظور خود را به روشنی و با لحن مناسب به مخاطب تان منتقل کنید؟آیا غالباً در مصاحبت با دیگران دچار سوء تفاهم می شوید؟
آیا شده که بخواهید در مورد یک موضوع جدی صحبت کنید ولی بحث ناتمام بماند؟
قبل از این که به بحث ارتباط سالم بپردازم یادآوری می کنم که عوامل شخصی شما مانند: هیجانات، اطلاعات و معلومات قبلی، تجربیات، ارزش ها، نگرش ها، علایق و میزان مهارت های ارتباطی نقش مهمی در چگونگی ارتباط دارند.
ارتباطی که در آن، مقابل گوینده باشیم، حتی سری برایش تکان دهیم اما اصلاً متوجه منظور او نباشیم، نشان می دهد که توجهی به گفته هایش نداریم یا اصلاً گوش نمی دهیم.
در ارتباط معمولاً همه دوست دارند هنگامی که صحبت می کنند، طرف مقابل به آن ها نگاه کند، اما باید توجه داشته باشیم که تماس چشمی ما در حدی نباشد که به خیره شدن تعبیر شود. علاوه برآن استفاده از حرکات مناسب سر، برخی واژه های تأییدی مثل «آها» و «بله» یا ژست های متناسب با صحبت های گوینده می تواند نشانگر توجه ما و درک موضوع باشد.
در ارتباط توجه به لحن صحبت، حالت هیجانی و پیام های غیرکلامی، اطلاعات ارزشمندی در اختیار ما می گذارند.
در ارتباط باید از قضاوت و نتیجه گیری قبل از اطلاع از کل پیام، خودداری کنیم.
در ارتباط سعی نکنیم آماده پاسخ به سخنان طرف مقابل باشیم، این موضوع باعث می شود دقت کافی برای گوش کردن نداشته باشیم.
در ارتباط با حذف یا کاهش مداخله گرهای محیطی مثل کم کردن صدای رادیو، بستن کتابی که در دست داریم، یا خاموش کردن تلفن همراه، علاوه بر آن که تمرکز بیشتری خواهیم داشت، توجه خود را نیز به گوینده نشان می دهیم.
در ارتباط نسبت به پیامی که حالت ابهام دارد باید سؤال کنیم. پرسش علاوه بر رفع ابهام به گوینده نشان می دهد که سخنانش برای ما مهم است. اما باید مراقب باشیم با سؤالات مان مسیر صحبت وی را تغییر ندهیم یا سعی در تحمیل نظر خود نداشته باشیم.
در ارتباط بهتر است سادگی و صراحت داشته باشیم سخن گفتن با کنایه و در لفافه و حاشیه روی زیاد، مخاطب را دچار سوء تفاهم می کند.
در ارتباط باید آن چه را که می خواهیم منتقل کنیم، از قبل برای خودمان روشن و واضح باشد.
در ارتباط باید شرایط محیطی و زمان مناسب را انتخاب کنیم. چنان چه یک گفتگوی دوستانه مدنظر است تمهیدات خاصی لازم نیست، اما اگر می خواهیم در مورد مسائل جدی صحبت کنیم یا موضوعاتی که ممکن است موجب دلخوری مخاطبان شود، باید در انتخاب شرایط و زمان مناسب هشیارتر باشیم. مثلاً یک گفتگوی انتقادی بهتر است دونفره باشد تا در حضور جمع. توجه به شرایط روانی مخاطب نیز می تواند در پیشبرد مناسب روند گفتگو ارزشمند باشد. چون در مواقع خستگی یا درگیری ذهنی با موضوعات دیگر، انتقال پیام ها می توانند با مانع روبه رو شوند.
ارتباطی درست و کامل است که آن چه در ذهن فرستنده بوده، در ذهن گیرنده نیز شکل بگیرد.
مریم جهانبخش
کارشناس ارشد مشاوره
قبل از این که به بحث ارتباط سالم بپردازم یادآوری می کنم که عوامل شخصی شما مانند: هیجانات، اطلاعات و معلومات قبلی، تجربیات، ارزش ها، نگرش ها، علایق و میزان مهارت های ارتباطی نقش مهمی در چگونگی ارتباط دارند.
ارتباطی که در آن، مقابل گوینده باشیم، حتی سری برایش تکان دهیم اما اصلاً متوجه منظور او نباشیم، نشان می دهد که توجهی به گفته هایش نداریم یا اصلاً گوش نمی دهیم.
در ارتباط معمولاً همه دوست دارند هنگامی که صحبت می کنند، طرف مقابل به آن ها نگاه کند، اما باید توجه داشته باشیم که تماس چشمی ما در حدی نباشد که به خیره شدن تعبیر شود. علاوه برآن استفاده از حرکات مناسب سر، برخی واژه های تأییدی مثل «آها» و «بله» یا ژست های متناسب با صحبت های گوینده می تواند نشانگر توجه ما و درک موضوع باشد.
در ارتباط توجه به لحن صحبت، حالت هیجانی و پیام های غیرکلامی، اطلاعات ارزشمندی در اختیار ما می گذارند.
در ارتباط باید از قضاوت و نتیجه گیری قبل از اطلاع از کل پیام، خودداری کنیم.
در ارتباط سعی نکنیم آماده پاسخ به سخنان طرف مقابل باشیم، این موضوع باعث می شود دقت کافی برای گوش کردن نداشته باشیم.
در ارتباط با حذف یا کاهش مداخله گرهای محیطی مثل کم کردن صدای رادیو، بستن کتابی که در دست داریم، یا خاموش کردن تلفن همراه، علاوه بر آن که تمرکز بیشتری خواهیم داشت، توجه خود را نیز به گوینده نشان می دهیم.
در ارتباط نسبت به پیامی که حالت ابهام دارد باید سؤال کنیم. پرسش علاوه بر رفع ابهام به گوینده نشان می دهد که سخنانش برای ما مهم است. اما باید مراقب باشیم با سؤالات مان مسیر صحبت وی را تغییر ندهیم یا سعی در تحمیل نظر خود نداشته باشیم.
در ارتباط بهتر است سادگی و صراحت داشته باشیم سخن گفتن با کنایه و در لفافه و حاشیه روی زیاد، مخاطب را دچار سوء تفاهم می کند.
در ارتباط باید آن چه را که می خواهیم منتقل کنیم، از قبل برای خودمان روشن و واضح باشد.
در ارتباط باید شرایط محیطی و زمان مناسب را انتخاب کنیم. چنان چه یک گفتگوی دوستانه مدنظر است تمهیدات خاصی لازم نیست، اما اگر می خواهیم در مورد مسائل جدی صحبت کنیم یا موضوعاتی که ممکن است موجب دلخوری مخاطبان شود، باید در انتخاب شرایط و زمان مناسب هشیارتر باشیم. مثلاً یک گفتگوی انتقادی بهتر است دونفره باشد تا در حضور جمع. توجه به شرایط روانی مخاطب نیز می تواند در پیشبرد مناسب روند گفتگو ارزشمند باشد. چون در مواقع خستگی یا درگیری ذهنی با موضوعات دیگر، انتقال پیام ها می توانند با مانع روبه رو شوند.
ارتباطی درست و کامل است که آن چه در ذهن فرستنده بوده، در ذهن گیرنده نیز شکل بگیرد.
مریم جهانبخش
کارشناس ارشد مشاوره
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر