میگوها منبع غنی از پروتئین با کیفیت خوب و در عین حال کم کالری هستند . آنها همچنین دارای اسیدهای چرب امگا - 3 هستند . از سوی دیگر این موجودات دریایی کوچک تامین کنندۀ مقادیر مناسبی از مواد معدنی مانند سلنیوم ، آهن ، روی ، فسفر و منیزیم و نیز ویتامین هایی مانند B12 و نیاسین ( یکی از ویتامین های گروه B ) برای بدن می باشند .
سیستم قلبی - عروقی :
میگو با داشتن مقادیر بسیار خوبی از ویتامین B12 به کاهش سطح خونی هموسیستئین که یکی از عوامل خطر مهم بیماری های قلبی - عروقی است ، کمک می کند . علاوه بر آن ، اسیدهای چرب امگا - 3 موجود در میگو به دلیل داشتن خاصیت ضد التهابی ، توانایی در جلوگیری از تشکیل لختۀ خون ، پیشگیری از بی نظمی ضربان های قلب وتاثیر احتمالی در کاهش فشار خون بالا ، در پیشگیری از بیماری های قلبی موثر می باشند .
همچنین میگو یک منبع غنی از سلنیوم می باشد که با افزایش این ماده احتمال بروز سرطان کمتر می شود ( با توجه به آزمایشاتی که روی حیوانات انجام شده است ) . اسیدهای چرب ضروری موجود در غذاهای دریایی ( نظیر ماهی و میگو ) احتمالا می توانند در کاهش زوال عقل مرتبط با افزایش سن و افسردگی موثر باشند . به همین جهت پیشنهاد می شود افراد افسرده منابع غذایی آن ( به ویژه دریایی ) را حداقل 3 بار در هفته مصرف کنند .
باید دانست میگو دارای مقدار قابل توجهی کلسترول می باشد و افرادی که کلسترول خون بالایی دارند باید در خوردن آن افراط نکرده و حتی پرهیز کنند .
از آنجایی که ماهی و میگو جزء مواد غذایی حساسیت زا هستند ، مصرف آن در افرادی که سابقۀ حساسیت غذایی دارند ، باید طبق نظر پزشک و متخصص تغذیه و با احتیاط باشد .
میگو دارای موادی به نام پورین است که می توانند در بدن به اسید اوریک تبدیل شوند . تجمع بیش از حد پورین ها و اسید اوریک نیز در بدن موجب تشدید عوارض بیماری هایی مانند نقرس و سنگ کلیه می شود . به همین دلیل بهتر است بیماران کلیوی یا مبتلایان به نقرس ، مصرف میگو را محدود کنند یا از مصرف آن خودداری نمایند .
فرناز زرساز مشاور تغذیه و رژیم درمانی
تماس : 2301919 - 909 کد مشاور : 2270
شاد و تندرست باشید
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر