در تحلیل رفتار، اعمالی را که با به رسمیت شناختن افراد مرتبط شود،«نوازش» می نامیم. باید بدانید وقتی به کسی نوازش مثبت می دهیم، برای مثال، تعریف، تشویق، توجه، عشق و کمک، به او اشتیاق زندگی بخشیده ایم. هنگامی که به فردی نوازش منفی می دهیم، او را به داشتن احساسات بد دعوت کرده ایم.
وقتی یک روز صبح به دوستی «سلام» می کنید، در واقع هستی را به او هدیه کرده اید. چرا که وجود او را محترم شمرده اید. اگر بگویید: «سلام، سارا !» به او توجه بیشتری نشان داده اید و اگر علاوه بر این، اندکی با او گفتگو کنید و از مشکلاتش باخبر شوید و یا به او بگویید که چقدر برای شما آدم مهمی است، احساسی را به او هدیه داده اید که از نظر روان شناسی جنبه درمانی دارد.
فقدان نوازش در زندگی موجب می شود که افراد بیشتر وقت خود را صرف جبران این کمبود نمایند. آنها نیاز به کسب نوازش مثبت دارند ولی گاهی به سبب نداشتن آن، نوازش منفی را ترجیح می دهند ! چرا که داشتن نوازش منفی، باز هم بهتر از هیچ است. اگر فردی صدمه جسمی ببیند اطرافیان از او مراقبت کرده و توجه بیشتری به او ابراز می کنند ولی متأسفانه در مورد صدمات روحی و روانی افراد، دقت بسیار کمی وجود دارد. در نتیجه وقتی آدمها دچار محرومیت از نوازش می شوند، در فعالیت های خود دچار رکود شده و به دنیای پیرامون خود با دیدی مفی و خصمانه می نگرند.
به نظر مردم تقاضای توجه و عشق امر خنده داری است. وقتی در کارگاه های آموزشی، می پرسیم« چگونه می شود از فرد دیگری تقاضای توجه کرد؟» همه می خندند. ما عادت کرده ایم نیازهای خود را پنهان کنیم؛ به طوری که حتی فکر این که بخواهیم توجه و عشق کسی را قبول کنیم، باعث احساس ناراحتی و خجالت ما می شود. در صورتیکه ما به عنوان یک انسان، نیازمند شناخته شدن، توجه و حمایت هستیم.
امیدوارم هرگز اهمیت نوازش را برای خود، دوستان و افرادی که دوستشان دارید، ناچیز نشمارید. نوازش زندگی بخش است. نیازهای نوازشی ما به عنوان یک انسان بزرگسال، بسیار پیچیده تر و گسترده تر از نوزادان است، ما نیازمند شناخت، توجه، درک و حمایت هستیم تا از طریق آن احساس کنیم: «من خوب هستم.» معمولاً افرادی که از افسردگی رنج می برند، با دریافت عشق و نوازش به بهبود قابل توجهی دست می یابند.
آرزومند بهترینها برای شما
مریم جهانبخش
کارشناس ارشد مشاوره
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر