خلأ های روحیٍٍ؛ یک دلیل نادرست برای ازدواج

سلام به همگی، امیدوارم لحظات خوشی را در کنارمان سپری کنید.
امروز قصد دارم راجع به یکی از دلایل نادرست برای اقدام به ازدواج صحبت کنم.

به نظر من یک ازدواج سالم حس قدردانی دو طرف درگیر رابطه را نسبت به شگفتی های خلقت بالا برده وبه هر کدام از این دو شخص کمک می کند تا زخمهای دوران کودکی خود را التیام بخشند و در عین حال خود باوری آنها را از طریق احساس «دوست داشته شدن» و «پذیرفته شدن» از طرف شخص مقابل بالا می برد. اما وقتی که زندگی را با مقادیر قابل توجهی خلأ احساسی و روحی شروع می کنید، برای خود و همسرتان درد و رنج به همراه خواهید آورد.

مشکل از آنجا شروع می شود که شما به منظور پر کردن خلأ های روحی خود و نه به خاطر این که فرد مناسبی را یافته اید، وارد ازدواج می شوید. موقعی که احساس خلأ روحی می کنید این خالی بودن از درون ممکن است در مراحل معتدل تر به مانند یک نگرانی یا تنش تجربه شود و در مراحل حادتر به درد، افسردگی و نا امیدی تبدیل گردد. انتظار دارید که ازدواج برایتان رابطه ای باشد که بتواند خلأ روحتان را پر کند، در حالی که خودتان باید خودتان را سرشار از عشق وقدرت کنید.
بسیاری از مردم از این موضوع شکایت دارند که شریک زندگی شان به آنها احساس کامل بودن نمی دهد و این که رابطه بیش از این، ارزش ادامه دادن را ندارد. اغلب اوقات این شکایت کسی است که خود احساس خالی بودن و عدم کمال می کند چنین شخصی توقع دارد که شریک زندگی، خلأ های احساسی و روحی اش را که مدت طولانی وحتی قبل از شروع رابطه و ازدواج با خود حمل می کرده، پر کند ولی شما با این توقع تنها رابطه را خراب خواهید کرد زیرا تنها شمایید که می توانید این جاهای خالی را پر کنید وخود را نجات دهید. این معقول است که از همسر خود انتظار داشته باشید تا به تنهایی شما اضافه نکند یا شما را در التیام زخم هایتان حمایت کند و به شما عشق بورزد و به شما بیاموزد که چگونه خود را دوست بدارید اما در نهایت این شما هستید که باید قهرمان خود باشید.

آرزومند بهترینها برای شما.
مریم جهانبخش
کارشناس ارشد مشاوره