پرسش:
سلام. زنی 30 ساله ام لیسانس علوم اجتماعی دارم و درحال حاضر خانه دارم, هرچند که خیلی دوست داشتم که می توانستم کار کنم .همسر من 36 ساله و مهندس الکترونیک است .ما دختری 6 ساله داریم. پدر و مادر او خیلی قبل از ازدواج ما ازهم جدا شده بودند و پدرش هم در این سال های اخیر فوت شده است .همسرم تنها یک خواهر دارد که با مادرش زندگی می کند .لیسانس دارد و در اداره ای کار می کند .آنها در شهرستان زندگی می کنند. همسرم به آنها بسیارزیاد توجه دارد , به خصوص به خواهرش .وهرچه او درخواست کند , برایش انجام می دهد .
درواقع من و دخترش اولویت اول او نیستیم .اما او برای من که خانواده ام درشهرستان دیگری زندگی می کنند ,و گاهی وقت ها که می خواستم برای مدت کوتاهی نزد آنها بروم ,صحبت از اولویت زندگیمان می کرد و حتی اجازه نمی داد که بدون او نزد آنها بروم و می گفت که ما باید همگی برویم . بنابراین , گاهی ما به علت کارش صبح زود حرکت می کردیم و نیمه شب همان روز بر می گشتیم.
حالا او برای مادر و خواهرش حاضر است چند روز ما را تنها بگذارد و به شهر آنها برود . من دراین سال ها برای اینکه تنشی پیش نیاید همیشه کوتاه آمده ام و خشم خودم را فروبرده ام . او در اثر کوچکترین بحثی قهر طولانی می کند .من دیگر خسته شده ام .می خواهم مقابله به مثل کنم .اگر او می خواهد برای کار خواهرش به شهرشان برود , من هم بدون نظر او پیش خانواده ام بروم ,تا او متوجه رفتارش بشود و بداند که من در این سالها چه تحمل کرده ام .شما می گویید چکار باید بکنم ؟
پاسخ :
سلام خانم عزیز .همانطور که می دانید در چرخه زندگی و شروع یک زندگی جدید نقش های هر فرد با توجه به موقعیت کنونی اش تعریف می شود . شما و همسر و فرزندتان در این برهه از زمان ,خانواده ای هستید که اولویت اول برای يكديگر هستيد . ایشان درظاهر این انتظار را از شما دارند , ولی خودشان به اين امر متعهد نیستند .
گفتید که در این سالها ازترس کدورت و قهر های طولانی , خشم های خود را فرو خورده اید و بیشتر سکوت کرده اید وحالا به خاطر سالها فشار می خواهید مقابله به مثل کنید .با این ایده که شاید ایشان این مساله را درک کنند . البته کاری که قصد دارید انجام دهید توصیه نمی شود و اوضاع را از این كه هست بدتر خواهد کرد .کاری که شما می توانید انجام دهید , اینست که درباره نقش های خود و او و جایگاه خانواده بیشتر بحث کنید .
نگران قهر نباشید .همچنان که سالهاست این الگوی رفتاری ایشان است .بنابراین نظرات خود را قاطعانه ابراز کنید .بدون بی احترامی و یا بی توجهی به خانواده اش , او را متوجه اولویت زندگی تان کنید .درصورتی که نمی توانید با یکدیگر بحث سازنده کنید , از یک مشاور خانواده کمک بگیرید .همسر شما اگر این نکات را یک فرد متخصص بگويد , به احتمال زیاد بیشتر متوجه موقعیت خود خواهد شد . .به هرحال مادر و خواهر او و خانواده شما جزو لاینفک زندگی شما هستند , ولی تشخیص و نحوه توجه و ارتباط با آنان باید تحت ضوابطی صورت گیرد تا بتوانید رابطه صحیح و محترمانه و صمیمی با آنان برقرار کنید .
نام مشاور :هایده ناصحی نژاد
کد مشاور 3120
سلام. زنی 30 ساله ام لیسانس علوم اجتماعی دارم و درحال حاضر خانه دارم, هرچند که خیلی دوست داشتم که می توانستم کار کنم .همسر من 36 ساله و مهندس الکترونیک است .ما دختری 6 ساله داریم. پدر و مادر او خیلی قبل از ازدواج ما ازهم جدا شده بودند و پدرش هم در این سال های اخیر فوت شده است .همسرم تنها یک خواهر دارد که با مادرش زندگی می کند .لیسانس دارد و در اداره ای کار می کند .آنها در شهرستان زندگی می کنند. همسرم به آنها بسیارزیاد توجه دارد , به خصوص به خواهرش .وهرچه او درخواست کند , برایش انجام می دهد .
درواقع من و دخترش اولویت اول او نیستیم .اما او برای من که خانواده ام درشهرستان دیگری زندگی می کنند ,و گاهی وقت ها که می خواستم برای مدت کوتاهی نزد آنها بروم ,صحبت از اولویت زندگیمان می کرد و حتی اجازه نمی داد که بدون او نزد آنها بروم و می گفت که ما باید همگی برویم . بنابراین , گاهی ما به علت کارش صبح زود حرکت می کردیم و نیمه شب همان روز بر می گشتیم.
حالا او برای مادر و خواهرش حاضر است چند روز ما را تنها بگذارد و به شهر آنها برود . من دراین سال ها برای اینکه تنشی پیش نیاید همیشه کوتاه آمده ام و خشم خودم را فروبرده ام . او در اثر کوچکترین بحثی قهر طولانی می کند .من دیگر خسته شده ام .می خواهم مقابله به مثل کنم .اگر او می خواهد برای کار خواهرش به شهرشان برود , من هم بدون نظر او پیش خانواده ام بروم ,تا او متوجه رفتارش بشود و بداند که من در این سالها چه تحمل کرده ام .شما می گویید چکار باید بکنم ؟
پاسخ :
سلام خانم عزیز .همانطور که می دانید در چرخه زندگی و شروع یک زندگی جدید نقش های هر فرد با توجه به موقعیت کنونی اش تعریف می شود . شما و همسر و فرزندتان در این برهه از زمان ,خانواده ای هستید که اولویت اول برای يكديگر هستيد . ایشان درظاهر این انتظار را از شما دارند , ولی خودشان به اين امر متعهد نیستند .
گفتید که در این سالها ازترس کدورت و قهر های طولانی , خشم های خود را فرو خورده اید و بیشتر سکوت کرده اید وحالا به خاطر سالها فشار می خواهید مقابله به مثل کنید .با این ایده که شاید ایشان این مساله را درک کنند . البته کاری که قصد دارید انجام دهید توصیه نمی شود و اوضاع را از این كه هست بدتر خواهد کرد .کاری که شما می توانید انجام دهید , اینست که درباره نقش های خود و او و جایگاه خانواده بیشتر بحث کنید .
نگران قهر نباشید .همچنان که سالهاست این الگوی رفتاری ایشان است .بنابراین نظرات خود را قاطعانه ابراز کنید .بدون بی احترامی و یا بی توجهی به خانواده اش , او را متوجه اولویت زندگی تان کنید .درصورتی که نمی توانید با یکدیگر بحث سازنده کنید , از یک مشاور خانواده کمک بگیرید .همسر شما اگر این نکات را یک فرد متخصص بگويد , به احتمال زیاد بیشتر متوجه موقعیت خود خواهد شد . .به هرحال مادر و خواهر او و خانواده شما جزو لاینفک زندگی شما هستند , ولی تشخیص و نحوه توجه و ارتباط با آنان باید تحت ضوابطی صورت گیرد تا بتوانید رابطه صحیح و محترمانه و صمیمی با آنان برقرار کنید .
نام مشاور :هایده ناصحی نژاد
کد مشاور 3120
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر