گاه و بیگاه از افرادی که طلاق گرفته اند می شنویم «عشق میان ما قوی بود اما نمی توانستیم باهم کنار بیاییم.»هنگامی که وظایف زناشویی را الویت شماره یک قرار می دهید با خود فکر می کنید: «حال که با یکدیگر ازدواج کرده ایم باید تلاش کنم که عشق و شور و حرارت خود را زنده نگه دارم.»
البته که می بایست همواره عشق و شور و حرارت خود را زنده نگه دارید، اما عشق و شور و حرارت به تنهایی پایداری و ماندگاری رابطه و ازدواج را تضمین نمی کند بلکه بقاء و ماندگاری آن به دوستی و رفاقت نیازمند است.
زوج هایی که از «دوستی» برخوردارند، با همسرشان به گونه ای رفتار می کنند که گویی عزیزترین و بهترین دوست یکدیگرند. آن ها به طور مستمر و مداوم دوستی خود با یکدیگر را تمدید می کنند. آنان این کار را هر روز انجام می دهند بدون آن که متوجه باشند. می توان گفت که این خصلت به شکل طبیعت ثانویه آن ها درآمده است.
برخی از ویژگی های عامل دوستی بدین قرار است:
- با ملاحظه رفتار کردن و احترام به یکدیگر.
- در وقت سختی و نیاز روی یکدیگر حساب کردن.
- نقطه ضعف ها و کاستی های یکدیگر را پذیرفتن.
- با کارهای خنده دار، دل یکدیگر را شاد کردن. یعنی در کنار هم راحت بوده و خود را رها می کنند.
- تحسین و تمجید کردن از همدیگر که می تواند جمله ساده ای باشد مانند «چه قشنگ موهاتو کوتاه کردی»
دوستی، تنها پیوند و رابطه ای است که زن و شوهر باید در جهت تحقق آن تلاش کنند و امیدوار باشند.
مریم جهانبخش
کارشناس ارشد مشاوره
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر