سوال: خانمي هستم صاحب دو فرزند. همسرم حدود 38 ساله است. بدترين وي‍‍‍‍‍‍‍‍‍ژگي همسرم كه غير قابل تحمل براي من و فرزندانم شده است، پرخاشگري وي است. راه حل شما براي درمان پرخاشگري وي و طرز برخورد ما با ايشان چيست؟
جواب: پرخاشگري، خشمي است كه به شيوه درست بروز داده نشده است. خشم از جمله هيجانهاي ذاتي است كه براي بقاء انسان ضروري است. هيجان خشم طبيعي و غريزي، ولي رفتار پرخاشگرانه غير طبيعي است. اگر انسان نتواند خشم خود را كنترل كند به جايي مي رسد كه خشمش، او را كنترل مي كند و اين امري خطرناك است. شدت عمل پرخاشگري ،از پرخاشگري خفيف تا پرخاشگري شديد در نوسان است. از بين هيجانهاي مختلف، بروز خشم بيشتر مورد نكوهش قرار گرفته و با قبح بيشتري همراه است. همچنين انسانها، راهكارهاي كمتر مؤثرتري براي مديريت خشم نسبت به ديگر هيجانها در اختيار دارند. انسانها سه رويكرد اصلي براي مديريت خشم دارند: بروز دادن، سركوب كردن و سكوت كردن. بهترين شيوه مديريت خشم، بروز دادن آن به شيوه ابراز وجود(Assertiveness) است. بدين گونه كه ضمن احترام به حقوق خود و ديگران، به صورت واضح و مستقيم و بدون اضطراب نياز ها، خواسته ها، افكار و عقايد و احساسات خود را بيان كردن، بدون اينكه آسيبي به ديگران وارد شود. در صورتي كه خشم خود را به اين شيوه بروز ندهيد و آن را سركوب كنيد، دچار مشكلاتي در روابط بين فردي، محيط كار و سرتا سر زندگي مي شويد. در نتيجه سطح تحمل شما پايين آمده و مرتكب انواع رفتارهاي غير عادي از جمله پرتاب كردن اشياء به سوي ديگران، درگيري فيزيكي، فحش و ناسزا، انتقاد و تخريب منفي،تحقير،توهين، تمسخر، زخم زبان و... مي شويد(اصطلاحا از كوره در رفتن). در اين مرحله است كه پرخاشگري به صورت يك سبك ارتباطي در مي آيد. عوامل ديگري كه در زمينه پرخاشگري نقش دارد، شامل: عوامل اجتماعي و فرهنگي( الگو برداري و يادگيري)، خانوادگي( افرادي كه زود خشمگين مي شوند، اغلب زاده خانواده هاي از هم گسيخته ، پر هرج و مرج، داراي روابط عاطفي سرد و كم عمق و..هستند) ، وراثت(برخي از كودكان از همان ابتداي تولد نسبت به بقيه حساس تر، تحريك پذيرتر و زود رنج تراند. ترشح زياد هورمون هاي آدرنالين و نورآدرنالين-هورمونهاي انرژي زا- در زمان خشم و هورمون تستسترون بيشتر توليد كردن نيز در اين زمينه كم تأثير نيست) و ... مي باشد. از آنجايي كه اگر فردي در خانواده، دچار انواع مشكلات جسمي ، رواني و ... باشد ، اين مشكلات روي بقيه افراد خانواده نيز تأثير مي گذارد( خانواده يك سيستم است كه تك تك اعضاء روي هم تأثير متقابل دارند)، لذا يادگيري مهارت مديريت خشم بسيار مهم و كارساز است. برخي از راه حلهاي پيشنهادي بدين شرح است: تمرين آرميدگي، مراقبه، حل مسأله، تصوير سازي ذهني مثبت، گفتگوي دروني مثبت، اشباع(بسته به موقعيت)، ورزش كردن، ترك موقعيت، بازسازي شناختي از طرق مختلف از جمله هيپنوتيزم و...
اما اطرافيان بايد بدانند كه در مقابل فرد پرخاشگر بايد بدين گونه عمل كنند: مقابله به مثل نكردن، ترك موقعيت، صبر و حوصله به خرج دادن، موكول كردن بحث به يك زمان مناسب ، حفظ آرامش، پذيرش و درك فرد پرخاشگر به عنوان شخصي كه خود نيز در انجام چنين رفتارهايي كنترل چنداني نداشته و مقصر نيست، انجام نوازشهاي كلامي و غير كلامي ، تغيير بحث از حالت خبري به حالت پرسشي( از اين طريق ميتوان بالغ فرد را فعال كرد)، به كار بردن ضمير اول شخص من در زمان بيان احساس، برخورداري از سبك ارتباطي ابراز وجود و...
نام مشاور: رضا احمدي
كد مشاور:3010
جواب: پرخاشگري، خشمي است كه به شيوه درست بروز داده نشده است. خشم از جمله هيجانهاي ذاتي است كه براي بقاء انسان ضروري است. هيجان خشم طبيعي و غريزي، ولي رفتار پرخاشگرانه غير طبيعي است. اگر انسان نتواند خشم خود را كنترل كند به جايي مي رسد كه خشمش، او را كنترل مي كند و اين امري خطرناك است. شدت عمل پرخاشگري ،از پرخاشگري خفيف تا پرخاشگري شديد در نوسان است. از بين هيجانهاي مختلف، بروز خشم بيشتر مورد نكوهش قرار گرفته و با قبح بيشتري همراه است. همچنين انسانها، راهكارهاي كمتر مؤثرتري براي مديريت خشم نسبت به ديگر هيجانها در اختيار دارند. انسانها سه رويكرد اصلي براي مديريت خشم دارند: بروز دادن، سركوب كردن و سكوت كردن. بهترين شيوه مديريت خشم، بروز دادن آن به شيوه ابراز وجود(Assertiveness) است. بدين گونه كه ضمن احترام به حقوق خود و ديگران، به صورت واضح و مستقيم و بدون اضطراب نياز ها، خواسته ها، افكار و عقايد و احساسات خود را بيان كردن، بدون اينكه آسيبي به ديگران وارد شود. در صورتي كه خشم خود را به اين شيوه بروز ندهيد و آن را سركوب كنيد، دچار مشكلاتي در روابط بين فردي، محيط كار و سرتا سر زندگي مي شويد. در نتيجه سطح تحمل شما پايين آمده و مرتكب انواع رفتارهاي غير عادي از جمله پرتاب كردن اشياء به سوي ديگران، درگيري فيزيكي، فحش و ناسزا، انتقاد و تخريب منفي،تحقير،توهين، تمسخر، زخم زبان و... مي شويد(اصطلاحا از كوره در رفتن). در اين مرحله است كه پرخاشگري به صورت يك سبك ارتباطي در مي آيد. عوامل ديگري كه در زمينه پرخاشگري نقش دارد، شامل: عوامل اجتماعي و فرهنگي( الگو برداري و يادگيري)، خانوادگي( افرادي كه زود خشمگين مي شوند، اغلب زاده خانواده هاي از هم گسيخته ، پر هرج و مرج، داراي روابط عاطفي سرد و كم عمق و..هستند) ، وراثت(برخي از كودكان از همان ابتداي تولد نسبت به بقيه حساس تر، تحريك پذيرتر و زود رنج تراند. ترشح زياد هورمون هاي آدرنالين و نورآدرنالين-هورمونهاي انرژي زا- در زمان خشم و هورمون تستسترون بيشتر توليد كردن نيز در اين زمينه كم تأثير نيست) و ... مي باشد. از آنجايي كه اگر فردي در خانواده، دچار انواع مشكلات جسمي ، رواني و ... باشد ، اين مشكلات روي بقيه افراد خانواده نيز تأثير مي گذارد( خانواده يك سيستم است كه تك تك اعضاء روي هم تأثير متقابل دارند)، لذا يادگيري مهارت مديريت خشم بسيار مهم و كارساز است. برخي از راه حلهاي پيشنهادي بدين شرح است: تمرين آرميدگي، مراقبه، حل مسأله، تصوير سازي ذهني مثبت، گفتگوي دروني مثبت، اشباع(بسته به موقعيت)، ورزش كردن، ترك موقعيت، بازسازي شناختي از طرق مختلف از جمله هيپنوتيزم و...
اما اطرافيان بايد بدانند كه در مقابل فرد پرخاشگر بايد بدين گونه عمل كنند: مقابله به مثل نكردن، ترك موقعيت، صبر و حوصله به خرج دادن، موكول كردن بحث به يك زمان مناسب ، حفظ آرامش، پذيرش و درك فرد پرخاشگر به عنوان شخصي كه خود نيز در انجام چنين رفتارهايي كنترل چنداني نداشته و مقصر نيست، انجام نوازشهاي كلامي و غير كلامي ، تغيير بحث از حالت خبري به حالت پرسشي( از اين طريق ميتوان بالغ فرد را فعال كرد)، به كار بردن ضمير اول شخص من در زمان بيان احساس، برخورداري از سبك ارتباطي ابراز وجود و...
نام مشاور: رضا احمدي
كد مشاور:3010
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر