به نظر شما من چند سالمه؟

یکی از روزها که مشغول چک کردن نامه ها و پیغام هایم بودم به نامه یک مرد جوان برخوردم که بنظرم رسید یک موضوع مهم و در عین حال تکراری در بین جوانان و نوجوانان می باشد البته در بین زنان بیشتر دیده می شود. این مشکلی است که تحت عنوان اختلال تصویر بدن یا تصویر بدن منفی نامیده می شود و می تواند عوارضی از جمله افسردگی ، انزوا و دوری جستن از فعالیت های شغلی و اجتماعی را به همراه داشته باشد. افت اعتماد به نفس و خودباوری از اجزای اساسی این مشکل می باشد و همانطور که می بینید آزمایشات هورمونی دوست ما مثل تمام این بیماران طبیعی و بدون مشکل است(یعنی مشکل جسمی ندارند). سعی می کنم در آینده بطور مفصل تری راجع به این ناراحتی با شما حرف بزنم . و به این دوست عزیز توصیه کردم یکی از جدیدترین عکسهاشو برای من بفرسته تا از تشخیص مطمئن شوم و اما شرح درد این مرد جوان از زبان خودش

با سلام خدمت مدیران سایت .من جوانی هستم که امسال 26 ساله میشوم و من مشکلی دارم که مدتهاست مرا از 18 سالگی تا بحال می آزارد که هر سال هم بیشتر من ناراحت و دلگرفته میشوم.مشکلم اینست که ظاهر جسمانی و چهره من با سنم تناسب ندارد به این دلیل که در هر سنی که از 18 سالگی به بعد وارد شدم همه فکر میکردند که من چند سال سنم پایین تر است و الان که 26 سالم است وقتی کسی با من برخورد میکند احساس میکنم که او مرا به چشم فردی به اندازه سنم نمیبیند و فکر میکند که خیلی کمتر هستم و وقتی سنم را می گویم او ناگهان متعجب میشود و من هم شدید از این موضوع ناراحتم و همیشه غصه میخورم و اعتماد بنفسم هم بشدت پائین هست و هیچ کس هم مشکل مرا متوجه نمیشود حتی پدر و ماردم هم با اینکه من دارد 26 سالم میشود و میدانند که من چند سالم است با من مانند کم سنان برخورد میکنند.!
احساس میکنم که صورتم و سرم کوچک هست و البته ریش و سبیلهایم هم کم و ناقص درآمده و رنگ پوستم هم سفید است و البته موهای سرم هم ریزش کرده و در وسط و دیگر نقاط کم پشت شده است و بدنم هم استخوان بندیش ریز نقش است و لاغر هم هستم.الان 9 سال است این موضوع مرا آزار میدهد دکتر هم رفته ام ولی کسی دقیق متوجه نمیشود و من از این موضوع بشدت ضربه خورده ام و دچار ترس و استرس و ناامیدی و گوشه نشینی و دوری از جامعه و حسرت شده ام و وقتی همسالان خود و کسانی که حتی کوچکتر از من هستند ولی این مشکل جهنمی مرا ندارند می بینم بشدت حسرت میخورم.
لطفا یک راهنمائی مرا بفرمائید که با این توصیفات من چه میتوانم انجام دهم که از این جهنم بیرون بیایم چون واقعا برای من این موضوع از جهنم هم بدتر است.با تشکر
با سلام.من سه سال پیش آزمایش هورمونی دادم که همه نرمال بود و از نظر میل جنسی و تناسلی هم مشکل ندارم ولی ناراحتم و نمیدانم دردم را دیگر به که بگویم به این دلیل که من همش ناراحتم و به خاطر این ناراحتیم تمرکز ندارم و در زندگی موفق نبوده ام و همش با خودم درگیر هستم.مثلا من در کلاس زبان هستم و از همه افراد کلاس هم بزرگتر ولی آنها فکر میکنند که من کوچکم و کسی که از من سنش کمتر است اما بقیه که کوچکترند فکر میکنند که او بزرگتر از همه است چون ابهت مردانگی و جذابیت و ظاهر بزرگسال و مردانه کامل دارد و ظاهرش با سنش هماهنگ است به او احترام میگذارند و او با غرور و اعتماد بنفس میگوید من مثلا 23 سالم است ولی من وقتی مثلا میگویم 26 سالم است یا 6 سال است گواهینامه گرفته ام یا مثلا صحبت پیش می آید من میگویم که من سال 69 رفته ام مدرسه و طرف تعجب میکند و یک نگاه عجیبی میکند که باعث استرس و ترس من میشود و همین باعث کم حرفی و گوشه گیری و عدم جوشش با مردم هم در من شده است و خلاصه من از اینکه کمتر از سنم نشان میدهم ناراحتم و معتقدم که من که 26 سالم است ولی ابهت و جبروت مردانگی ندارم و همه فکر میکنند که من در سنین بسیار پایین هستم و با من مانند یک مرد بالغ بزرگسال جوان برخورد نمیشود و همین مرا بشدت ناراحت و غمگین و افسرده و دلتنگ و کرده است.حالا با این اوصاف نمیدانم که راهی برای اینکه من انقدر عذاب نکشم و در ناامنی روانی نباشم وجود دارد یا نه؟لطفا به من یک کمکی بدهید که من چه کنم که از این برزخ جهنمی بیرون بیایم و انقدر غصه نخورم.با تشکر