سلام، اميدوارم شاد و آرام باشيد. دوستان عزيزي اين سؤال رو داشتند كه چرا در زندگي زناشويي با همسرشان، گاهي تمايل به برقراري رابطه جنسي ندارند و نسبت به قبل كمتر راغب به اين ارتباط هستند. البته افرادي كه سنشان بالاتر رفته و وارد دوران پيري مي‌شوند، مسلما به اندازه يك فرد 40 ساله اين تمايل را ندارند، اما صحبت ما درمورد افرادي است كه در سني قرار دارند كه نياز به اين رابطه احساس مي‌شود ولي كشش براي اين موضوع برايشان كمرنگتر شده است.
استرس‌هاي شغلي، هيجانات، خستگي، تضادهاي بين فردي، بيماري‌ها و عوارض جانبي برخي داروها، درد و تغييرات ايجاد شده در تصور فرد از خودش، از دلايل شايع تغيير فعاليت جنسي هستند.
استرس‌ها و هيجان‌هايي که فرد طي زندگي روزمره با آن مواجه مي‌شود، مي‌تواند بر علاقه فرد به رابطه زناشويي تاثير گذاشته و اختلالاتي را موجب شود. گاهي افرادي که با فشارهاي روزمره ناشي از کار و مسووليت‌هاي خانوادگي دست و پنجه نرم مي‌کنند، در اثر خستگي و نداشتن انرژي کافي، به اين رابطه صرفا به عنوان يک وظيفه مي‌نگرند و آن را با نوعي اجبار انجام مي‌دهند.
اغلب زوج‌ها در طول زندگي با مشکلاتي در مسايل جنسي مواجه مي‌شوند. به علاوه، بسياري از اختلافات زناشويي در ميان زوج‌ها نيز به صورت اختلالات جنسي بروز مي‌کند. بيماري نيز از علل شايعي محسوب مي‌شود که به کاهش تمايل فرد به برقراري رابطه زناشويي يا مشارکت نکردن او در اين امر منجر مي‌شود.
بسياري از بيماري‌ها به‌طور مستقيم بر فعاليت جنسي تاثير نمي‌گذارند اما برخي از بيماري‌ها مانند ديابت يا مصرف داروهاي فشارخون و الکل مي‌توانند به اختلال نعوظ مردان منجر شوند. اختلالات عصبي، بيماري‌هاي قلبي، بيماري‌هاي مفصلي مانند آرتريت، برخي جراحي‌ها مانند ماستکتومي (برداشتن سينه در خانم‌ها) و کولوستومي (برداشتن کولون) نيز مي‌توانند موجب مشکلاتي در اين زمينه شوند. بسياري از زوجين با وجود اين مشکلات مي‌توانند رابطه زناشويي خود را ادامه دهند. اظهار صميميت و معاشقه، نخستين ويژگي‌هاي مثبتي هستند که آنها مي‌توانند در يکديگر ايجاد کنند. اين موارد مي‌توانند جايگزين‌هاي خوبي براي فعاليت‌هاي جنسي معمول زوجين باشند.
استرس‌ها و هيجان‌هايي که فرد طي زندگي روزمره با آن مواجه مي‌شود، مي‌تواند بر علاقه فرد به رابطه زناشويي تاثير گذاشته و اختلالاتي را موجب شود. گاهي افرادي که با فشارهاي روزمره ناشي از کار و مسووليت‌هاي خانوادگي دست و پنجه نرم مي‌کنند، در اثر خستگي و نداشتن انرژي کافي، به اين رابطه صرفا به عنوان يک وظيفه مي‌نگرند و آن را با نوعي اجبار انجام مي‌دهند.
اغلب زوج‌ها در طول زندگي با مشکلاتي در مسايل جنسي مواجه مي‌شوند. به علاوه، بسياري از اختلافات زناشويي در ميان زوج‌ها نيز به صورت اختلالات جنسي بروز مي‌کند. بيماري نيز از علل شايعي محسوب مي‌شود که به کاهش تمايل فرد به برقراري رابطه زناشويي يا مشارکت نکردن او در اين امر منجر مي‌شود.
بسياري از بيماري‌ها به‌طور مستقيم بر فعاليت جنسي تاثير نمي‌گذارند اما برخي از بيماري‌ها مانند ديابت يا مصرف داروهاي فشارخون و الکل مي‌توانند به اختلال نعوظ مردان منجر شوند. اختلالات عصبي، بيماري‌هاي قلبي، بيماري‌هاي مفصلي مانند آرتريت، برخي جراحي‌ها مانند ماستکتومي (برداشتن سينه در خانم‌ها) و کولوستومي (برداشتن کولون) نيز مي‌توانند موجب مشکلاتي در اين زمينه شوند. بسياري از زوجين با وجود اين مشکلات مي‌توانند رابطه زناشويي خود را ادامه دهند. اظهار صميميت و معاشقه، نخستين ويژگي‌هاي مثبتي هستند که آنها مي‌توانند در يکديگر ايجاد کنند. اين موارد مي‌توانند جايگزين‌هاي خوبي براي فعاليت‌هاي جنسي معمول زوجين باشند.
سعادتمند باشيد
مشاور روانشناسي: مريم ناهيدي
كد مشاور: 2520
منبع: هفته‌نامه سلامت
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر