يائسگي مردانه که در اصطلاح پزشکي به آن «هيپوگناديسم ديررس» مي‌گويند،به معناي کاهش تدريجي هورمون جنسي مردانه (تستوسترون) است که از ميانسالي شروع مي‌شود؛ درست هنگامي که مردان شروع به افزايش وزن مي‌کنند، توده عضلاني‌شان کاهش مي‌يابد، احساس افسردگي مي‌کنند، دچار مشکل‌هاي خواب مي‌شوند، احساس ضعف مي‌کنند و بارزتر از همه، دچار ناتواني جنسي مي‌شوند....
اينکه آيا اين تغييرات مستقيما با کاهش ميزان هورمون تستوسترون مربوط است يا نه، به‌طور جدي مورد بحث بوده است. برخي از پزشکان اعتقاد دارند کاهش هورمون تستوسترون بايد با درمان جايگزيني با تستوسترون جبران شود. به طور طبيعي، توليد تستوسترون در بدن مردان، پس از 30سالگي، سالانه يک درصد کاهش پيدا مي‌کند. اين روزها درمان با تستوسترون به طور فزاينده‌اي پرطرفدار شده اما در مورد آن بررسي چنداني صورت نگرفته و ممکن است عوارض جانبي وخيمي مانند افزايش خطر سرطان پروستات، حمله قلبي و سکته مغزي، به خصوص در مردان مسن‌تر، داشته باشد
برخي از کارشناسان، درمان «يائسگي مردانه» را که به آن «آندروپوز» هم گفته مي‌شود، يک نوع مداخله غيرضروري در روند طبيعي افزايش سن مي‌دانند. در واقع، بسياري از مردان ميانسال به بالا که ميزان هورمون تستوسترون آنها هم طبيعي است، دچار کاهش ميل جنسي، افسردگي يا خستگي هستند که ناشي از شماري عوامل مربوط به سبک زندگي يا سلامت (مانند از دست دادن شغل، نارضايتي زناشويي يا چاقي و...) است كه اين عوامل به‌طور مستقيم به تستوسترون مربوط نيستند
متن کامل این مطلب را می توانید بر روی وب سایت هفته نامه سلامت مطالعه کنید
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر