سؤال : سلام . من یک خانم 25 ساله هستم و یک پسر 5/2 ساله دارم که خیلی اذیتم می کند .او در خانه همه چیز را بهم می ریزد . در میهمانی میوه های ظرف را برمی دارد و به میهمان ها پرت می کند . وسایل را می شکند ، با این که بچه ها را دوست دارد ، ولی آنها را می زند . حرف های زشت یاد می گیرد و می گوید ؛ وقتی او را تهدید می کنم که فلفل توی دهنش می ریزم ، بیشتر تکرار می کند . خلاصه پیش دوست و فامیل آبروی ما را برده است به طوری که دیگر نمی توانیم راحت به میهمانی برویم . حتی دیگران ، بچه های خود را از او دور می کنند و اجازه نمی دهند که با آنها بازی کند مبادا آسیبی ببینند . او قبلا شب ها انگشتش را می خورد ولی حالا روزها هم می خورد.
البته پدرش هم عصبی است و هر وقت که عصبانی شد ، هر چه دستش باشد پرت می کند و می شکند . شب که به منزل می آید خیلی زود از کوره در می رود و حوصلۀ بچه را ندارد . پسرم هم بر عکس ،کار های عجیب و غریب بیشتری می کند وپدرش سرش داد می زند و یا او را تنبیه می کند .
همسرم تحمل نه شنیدن ندارد . تا وقتی که چشم بگویم رفتارش خوب و مهربان است ؛ ولی به محض این که بخواهم اظهار نظر کنم عصبی می شود ، بد دهنی می کند و گاهی دست بزن هم دارد . حتی در دوران نامزدی چند چشمه از این رفتارش را دیدم ولی گفتم بعد از عروسی بهتر می شود .خلاصه زندگی برایم جهنم شده است . لطفا به من راهی نشان بدهید که بتوانم آن را تحمل کنم .
پاسخ : سلام خانم عزیز . ما خیلی وقتها چشممان را بر روی حقیقت می بندیم و آن را انکار می کنیم . وقتی پسری در دوران نامزدی به خودش اجازه می دهد با نامزدش این گونه بد رفتاری کند، مسلما در دوران بعد از ازدواج تغییر نخواهد کرد مگر این که برای این کار تصمیم خاصی بگیرد و خود را درمان کند . به هر حال دیگر شما ازدواج کرده اید و یک فرزند دارید . رفتارهایی که از پسرتان تعریف کردید ، انگار تصویر کوچک شدۀ پدرش در یک آیینه است . رفتار کودکان ما بازتاب رفتار های خودمان است . گرچه کودک 2-1 ساله عمل پرتاب کردن را تمرین می کند و از آن لذت می برد ؛ ولی پسر شما دیگر معنی این کار را می داند .کودک شما آموخته است که درمقابل ناکامی ها و به هنگام عصبانیت و یا برای جلب توجه ، اشیا را پرت کند ؛ زیرا او خشمی نهفته دارد که در اثر این تهدید ها و تنبیهات و بی توجهی ها به وجود آمده است .
آب را باید از سرچشمه پاک کرد . بنابراین برای بهبود رفتار کودکتان ، رفتار شما و پدرش باید درست شود . با تشویق همسرتان برای مراجعه به یک مشاور ، تهیۀ کتاب های مناسب و در اختیار او قرار دادن ، می توانید به او کمک کنید . به خود جرأت بدهید و در زمانی که همسرتان در شرایط خوبی است سر صحبت را با او باز کنید و درمورد رفتار فرزندتان با او مشورت کنید و عواقب آن را برایش بگویید . از او بخواهید که در مقابل پسرش صبر بیشتری داشته باشد و خود را آماده کند که موقع برگشتن به منزل ، 15- 10 دقیقۀ اول را به فرزندش اختصاص بدهد . با او حرف بزند و نوازشش کند و سپس به کارهای خود رسیدگی کند . همین مدت کوتاه ولی با کیفیت خوب ، موجب می شود که کودکتان حس کند که دوستش دارید و به او احترام می گذارید . او پس از مدتی از انجام کارهای عجیب و غریب برای جلب توجه منفی دست بر خواهد داشت . برقراری ارتباط چشمی با کودک ، یعنی نگاه کردن در چشمان او و گفتن کلمۀ دوستت دارم معجزه گر است . شما هم وقت بیشتری برای بازی با او بگذارید تا فرصت کمتری برای خوردن انگشتش داشته باشد .
اگر جلوی دیگران کودکمان را تنبیه کنیم و سرش داد بزنیم و در واقع آبروی او را بریزیم ، بقیه هم به خود اجازه می دهند چنین رفتاری با او داشته باشند . بنابراین اگر کودکتان در میهمانی خطایی کرد ، بهتر است به جای آن که از دور سرش فریاد بزنید ، خودتان جلو بروید و او را به یک گوشۀ خلوت ببرید ، در چشمهایش نگاه کنید و قاطعانه از او بخواهید که دیگر آن کار را انجام ندهد و بهتر است پس از آن ، بلافاصله توجهش را به کار دیگری جلب کنید . اگر دیدید که با لجبازی اصرار دارد که همان کار را تکرار کند ، به همان صورت که گفته شد و در یک گوشۀ خلوت او را تهدید کنید که در صورت تکرار، او مجبور خواهد بود در یک اطاق تنها بازی کند و یا این که به خاطر رفتار غلط او میمانی را ترک خواهید کرد . اگر یکی دو بار با هماهنگی قبلی با همسرتان و صاحبخانه ( به شرط آن که از اقوام یا دوستان نزدیکتان باشند ) ، میهمانی را ترک کنید . با این کارتان اثر عمیقی روی کودک خود خواهید گذاشت و او متوجه خواهد شد که والدین قاطعی دارد که به تهدید هایشان عمل می کنند . هر چه تهدید های نشدنی ، فریاد زدن و تنبیه کردن ، موجب کم شدن اعتماد به نفس درکودک و ایجاد شخصیتی متزلزل در او می شود ، وجود قاطعیت در رفتار پدر و مادر به همراه محبت و مهربانی، شخصیتی محکم تر و منطقی تر به کودک می دهد . موفق باشید .
منصوره اربابی – کد 3160
مشاور کودک ، خانواده و مسائل جنسی
البته پدرش هم عصبی است و هر وقت که عصبانی شد ، هر چه دستش باشد پرت می کند و می شکند . شب که به منزل می آید خیلی زود از کوره در می رود و حوصلۀ بچه را ندارد . پسرم هم بر عکس ،کار های عجیب و غریب بیشتری می کند وپدرش سرش داد می زند و یا او را تنبیه می کند .
همسرم تحمل نه شنیدن ندارد . تا وقتی که چشم بگویم رفتارش خوب و مهربان است ؛ ولی به محض این که بخواهم اظهار نظر کنم عصبی می شود ، بد دهنی می کند و گاهی دست بزن هم دارد . حتی در دوران نامزدی چند چشمه از این رفتارش را دیدم ولی گفتم بعد از عروسی بهتر می شود .خلاصه زندگی برایم جهنم شده است . لطفا به من راهی نشان بدهید که بتوانم آن را تحمل کنم .
پاسخ : سلام خانم عزیز . ما خیلی وقتها چشممان را بر روی حقیقت می بندیم و آن را انکار می کنیم . وقتی پسری در دوران نامزدی به خودش اجازه می دهد با نامزدش این گونه بد رفتاری کند، مسلما در دوران بعد از ازدواج تغییر نخواهد کرد مگر این که برای این کار تصمیم خاصی بگیرد و خود را درمان کند . به هر حال دیگر شما ازدواج کرده اید و یک فرزند دارید . رفتارهایی که از پسرتان تعریف کردید ، انگار تصویر کوچک شدۀ پدرش در یک آیینه است . رفتار کودکان ما بازتاب رفتار های خودمان است . گرچه کودک 2-1 ساله عمل پرتاب کردن را تمرین می کند و از آن لذت می برد ؛ ولی پسر شما دیگر معنی این کار را می داند .کودک شما آموخته است که درمقابل ناکامی ها و به هنگام عصبانیت و یا برای جلب توجه ، اشیا را پرت کند ؛ زیرا او خشمی نهفته دارد که در اثر این تهدید ها و تنبیهات و بی توجهی ها به وجود آمده است .
آب را باید از سرچشمه پاک کرد . بنابراین برای بهبود رفتار کودکتان ، رفتار شما و پدرش باید درست شود . با تشویق همسرتان برای مراجعه به یک مشاور ، تهیۀ کتاب های مناسب و در اختیار او قرار دادن ، می توانید به او کمک کنید . به خود جرأت بدهید و در زمانی که همسرتان در شرایط خوبی است سر صحبت را با او باز کنید و درمورد رفتار فرزندتان با او مشورت کنید و عواقب آن را برایش بگویید . از او بخواهید که در مقابل پسرش صبر بیشتری داشته باشد و خود را آماده کند که موقع برگشتن به منزل ، 15- 10 دقیقۀ اول را به فرزندش اختصاص بدهد . با او حرف بزند و نوازشش کند و سپس به کارهای خود رسیدگی کند . همین مدت کوتاه ولی با کیفیت خوب ، موجب می شود که کودکتان حس کند که دوستش دارید و به او احترام می گذارید . او پس از مدتی از انجام کارهای عجیب و غریب برای جلب توجه منفی دست بر خواهد داشت . برقراری ارتباط چشمی با کودک ، یعنی نگاه کردن در چشمان او و گفتن کلمۀ دوستت دارم معجزه گر است . شما هم وقت بیشتری برای بازی با او بگذارید تا فرصت کمتری برای خوردن انگشتش داشته باشد .
اگر جلوی دیگران کودکمان را تنبیه کنیم و سرش داد بزنیم و در واقع آبروی او را بریزیم ، بقیه هم به خود اجازه می دهند چنین رفتاری با او داشته باشند . بنابراین اگر کودکتان در میهمانی خطایی کرد ، بهتر است به جای آن که از دور سرش فریاد بزنید ، خودتان جلو بروید و او را به یک گوشۀ خلوت ببرید ، در چشمهایش نگاه کنید و قاطعانه از او بخواهید که دیگر آن کار را انجام ندهد و بهتر است پس از آن ، بلافاصله توجهش را به کار دیگری جلب کنید . اگر دیدید که با لجبازی اصرار دارد که همان کار را تکرار کند ، به همان صورت که گفته شد و در یک گوشۀ خلوت او را تهدید کنید که در صورت تکرار، او مجبور خواهد بود در یک اطاق تنها بازی کند و یا این که به خاطر رفتار غلط او میمانی را ترک خواهید کرد . اگر یکی دو بار با هماهنگی قبلی با همسرتان و صاحبخانه ( به شرط آن که از اقوام یا دوستان نزدیکتان باشند ) ، میهمانی را ترک کنید . با این کارتان اثر عمیقی روی کودک خود خواهید گذاشت و او متوجه خواهد شد که والدین قاطعی دارد که به تهدید هایشان عمل می کنند . هر چه تهدید های نشدنی ، فریاد زدن و تنبیه کردن ، موجب کم شدن اعتماد به نفس درکودک و ایجاد شخصیتی متزلزل در او می شود ، وجود قاطعیت در رفتار پدر و مادر به همراه محبت و مهربانی، شخصیتی محکم تر و منطقی تر به کودک می دهد . موفق باشید .
منصوره اربابی – کد 3160
مشاور کودک ، خانواده و مسائل جنسی
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر