یک شاگرد ذن نزد استاد «بانکی» رفت و گفت: «استاد، گاهی اوقات ناگهان کنترلم را از دست می دهم. به من بیاموزید که چگونه می توانم خودم را از این حالت خلاص کنم؟»
بانکی گفت: «از کوره در رفتن خودت را نشانم بده. به نظرم باید جالب باشد.»
شاگرد گفت: «اکنون آن حالت را ندارم و نمی توانم نشانتان دهم.»
بانکی گفت: «بسیار خوب، هروقت دچار آن حالت شدی، آن را برایم بیاور.»
شاگرد معترضانه گفت: «هرگاه دچار آن حالت می شوم، نمی توانم نگهش دارم، ناگهانی رخ می دهد و پیش از اینکه بتوانم نشانتان بدهم، از بین رفته است.»
بانکی گفت: «پس آن حالت نمی تواند طبیعی یا بخشی از زندگی تو باشد. اگر بود، حتماً می توانستی آن را هر لحظه و هر جایی که بخواهی نشانم بدهی. به هنگام تولدت آن را نداشتی پس آن را از بیرون کسب کرده ای. پیشنهاد می کنم هرگاه دچار آن حالت شدی خود را محکم با چوب بزن تا آن حالت نتواند بلند شود و فرار کند. پس از این هرگاه احساس خشم کردی، بلند شو و هفت بار دور خانه ات بدو، سپس زیر درختی بنشین، به خشمت نگاه کن و ببین که در حال از بین رفتن است. جلو آن را نگیر و کنترلش نکن، سر دیگران هم خالی اش نکن.»
یک خشم درحال انفجار یا نفرتی خاموش، ماسک های دردی عمیق هستند. ما با خشمگین شدن می کوشیم دیگران را بترسانیم. فکر می کنیم که با ترساندن آنها می توانیم از خود دفاع و از زخمی شدنمان جلوگیری کنیم. با این کار نمی گذاریم زخم های عمیقمان التیام یابند. درحقیقت مانع رشدمان می شویم. باید به عشق اجازه دهیم که به درونمان بیاید. باید این کار را با بخشیدن خودمان، آغاز کنیم.
عصبانیت اتفاق می افتد. عصبانیت پدیده ای بسیار زیباست، درست شبیه رعد و برق میان ابرهاست. همه عصبانی می شوند، ولی اگر ناگهان آگاهی ات بیدار شود، خشمت فرو می نشیند و احساس راحتی و آرامش درونی خواهی کرد. ممکن است لایه بیرونی تان (جسم) دیرتر آرام شود، ولی درونتان تغییر می کند و آرام خواهد بود.
وقتی عصبانی شدی، کمی خودت را تکان بده، بیرون آمدن از فضایی که سبب ناراحتی تان شده و فریاد کشیدن در آسمان خالی، خلاصه هر چیزی که ارتعاشات انرژی تان را بالا ببرد و آن را از درونتان خارج کند، مفید است. صبر نکنید تا فاجعه ای ناگهانی و مصیبت بار روی دهد. با خفه کردن ناراحتی تان به جایی می رسید که دیگر نمی توانید خود را کنترل کنید. پس بر خشمتان آگاهی یابید و در آرامش، از کل دنیا لذت ببرید.
مریم جهانبخش
کارشناس ارشد مشاوره
بانکی گفت: «پس آن حالت نمی تواند طبیعی یا بخشی از زندگی تو باشد. اگر بود، حتماً می توانستی آن را هر لحظه و هر جایی که بخواهی نشانم بدهی. به هنگام تولدت آن را نداشتی پس آن را از بیرون کسب کرده ای. پیشنهاد می کنم هرگاه دچار آن حالت شدی خود را محکم با چوب بزن تا آن حالت نتواند بلند شود و فرار کند. پس از این هرگاه احساس خشم کردی، بلند شو و هفت بار دور خانه ات بدو، سپس زیر درختی بنشین، به خشمت نگاه کن و ببین که در حال از بین رفتن است. جلو آن را نگیر و کنترلش نکن، سر دیگران هم خالی اش نکن.»
یک خشم درحال انفجار یا نفرتی خاموش، ماسک های دردی عمیق هستند. ما با خشمگین شدن می کوشیم دیگران را بترسانیم. فکر می کنیم که با ترساندن آنها می توانیم از خود دفاع و از زخمی شدنمان جلوگیری کنیم. با این کار نمی گذاریم زخم های عمیقمان التیام یابند. درحقیقت مانع رشدمان می شویم. باید به عشق اجازه دهیم که به درونمان بیاید. باید این کار را با بخشیدن خودمان، آغاز کنیم.
عصبانیت اتفاق می افتد. عصبانیت پدیده ای بسیار زیباست، درست شبیه رعد و برق میان ابرهاست. همه عصبانی می شوند، ولی اگر ناگهان آگاهی ات بیدار شود، خشمت فرو می نشیند و احساس راحتی و آرامش درونی خواهی کرد. ممکن است لایه بیرونی تان (جسم) دیرتر آرام شود، ولی درونتان تغییر می کند و آرام خواهد بود.
وقتی عصبانی شدی، کمی خودت را تکان بده، بیرون آمدن از فضایی که سبب ناراحتی تان شده و فریاد کشیدن در آسمان خالی، خلاصه هر چیزی که ارتعاشات انرژی تان را بالا ببرد و آن را از درونتان خارج کند، مفید است. صبر نکنید تا فاجعه ای ناگهانی و مصیبت بار روی دهد. با خفه کردن ناراحتی تان به جایی می رسید که دیگر نمی توانید خود را کنترل کنید. پس بر خشمتان آگاهی یابید و در آرامش، از کل دنیا لذت ببرید.
مریم جهانبخش
کارشناس ارشد مشاوره
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر