گاهی اوقات ما والدین تصور می کنیم که استرس های درونی ما را کودکانمان به هیچ وجه ندارند . اما واقعیت این است که کودکان نیز احساسات مربوط به خود را دارند و به عبارتی مطابق با شرایط سنی شان از احساسات زیادی برخوردارند . آنها هم مانند بزرگسالان استرس را احساس می کنند و چنانچه از نحوۀ برخورد با آن آگاهی کامل نداشته باشند ، بدون شک دچار آسیب هایی خواهند شد .
کارشناسان تحقیقات وسیعی را دربارۀ کودکان ، نوع استرس آنها ، احساس آنها و برخورد با این حس و توقعات آنها از والدین و همراهی آنها در برخورد با این حس انجام دادند و مشخص شد که کودکان با استرس های سالم و ناسالمی درگیر هستند . آنها از والدین خود انتظار دارند که بدون اینکه راجع به این موضوع با آها صحبت کنند ، احساس آنها را درک و در برخورد با استرس به آنها کمک کنند .
نکتۀ حائز اهمیت در این زمینه ، داشتن آگاهی کافی برای والدین است . آنها باید به کودکان خود آموزش دهند که چگونه احساسات و عواطف خود را شناسایی و با والدین خود در میان بگذارند . با توجه به تجربیات پدر و مادر این امکان وجود دارد که از راههای سالم با این مشکل برخورد کنند . والدین با ارائۀ مهارت های سالم به فرزندان خود به آنها کمک می کنند تا در طول زندگی با هر نوع استرس و فشاری روبرو شده و بتوانند بر آن غلبه کنند . آنها طی مصاحبه با کودکان متوجه شدند که چه چیزهایی بیشتر باعث تولید استرس در این سنین می شود . نمرات وتکالیف مدرسه 36 درصد ، مشکلات خانوادگی 32 درصد ، دوستان ، همکلاسیها ، اذیت و آزار و مورد تمسخر واقع شدن توسط آنها 21 درصد ، باعث ایجاد استرس در کودکان می شود . روش هایی که کودکان برای مقابله با استرس خود به کار می برند شامل این موارد است :
1- بازی کردن و انجام کارهای فعال : 52 درصد
2- گوش کردن به موسیقی : 44 درصد
3- تماشای تلویزیون یا پرداختن به بازی های کامپیوتری : 42 درصد
4- صحبت کردن با دوستان : 30 درصد
5- عده ای از کودکان سعی می کنند تا راجع به این موضوع اصلا فکر نکنند : 29 درصد
6- با خوردن غذا : 26 درصد
7- خلق و خوی خود را از دست می دهند : 23 درصد
8- با والدین خود صحبت می کنند : 22 درصد
9- گریه می کنند : 11 درصد
بیش از 25 درصد کودکان مورد بررسی ، وقتی دچار استرس می شوند ، برای رهایی از این حالت سر خود را با دستمالی بسته و راه می روند ، یا سر خود را به در و دیوار می کوبند . این قبیل از کودکان از روش های ناسالمی مثل غذا خوردن زیاد و یا مخفی کردن مشکلات نیز استفاده می کنند . گاهی بروز برخی رفتارهای ناشایست باعث شگفتی والدین می شود . بعضی وقتها ممکن است فرزند شما دچار خشم ، استرس ، ناراحتی و عصبانیت شود اما نمی تواند این احساس را برای شما بازگو کند و در نتیجه به یک کوه آتشفشان تبدیل می شود . در این شرایط دیگر نمی تواند آرام بنشیند و با بروز برخی رفتارهای ناراحت کننده شما را شوکه خواهد کرد .
برخی از کودکان وقتی کار نادرستی انجام می دهند ، از خود شکایت می کنند و احساس شرمندگی و خجالت دارند و در نتیجه با آسیب رساندن به خود ، ناراحتی خود را نشان می دهند . همۀ کودکان در مصاحبه با کارشناسان گفتند که در هنگام چنین احساسهایی نیاز به همراهی و مشورت والدین خود دارند و تنها با کمک آنها می توانند از مشکلات رهایی پیدا کنند . بنابراین ما به والدین توصیه می کنیم که با فرزندان خود صمیمی باشند و سعی کنند حتی الامکان زمانی را هم برای بودن در کنار فرزندان خود اختصاص دهند .
چه کاری از دست والدین برمی آید ؟
والدین ممکن است نتوانند از بروز احساساتی مثل خشم ، عصبانیت ، ناراحتی در فرزندان خود جلوگیری کنند اما می توانند ابزار و راهکارهایی را که برای غلبه بر این احساسات وجود دارد ، به فرزندان خود معرفی و یا در اختیار آنان قرار دهند .
صدای خود را بالا نبرید
وقتی متوجه عصبانیت و ناراحتی فرزندتان شدید ، سعی نکنید با صدای بلند از او سوالی کنید یا با گفتن کلماتی مثل : خوب مگه چی شده ؟ دنیا که به آخر نرسیده آن را متهم جلوه دهید .
به سخنان فرزندتان خوب گوش دهید
به آرامی از فرزند خود سوال کنید چه موضوعی باعث ناراحتی اش شده است و سعی کنید فقط شنونده باشید . با علاقه و صبر و حوصله به سخنان او گوش دهید و از هرگونه پیشنهاد ، داوری ، نصیحت و امر ونهی پرهیز کنید . با ادای کلمات و جملاتی سعی کنید به فرزندتان القا کنید که متوجه احساسش شده اید و با او کاملا هم عقیده هستید . به طور مثال وقتی کودکتان موضوعی را برای شما تعریف کرد با ادای جملاتی مثل : (( من هم اگر جای تو بودم ، ناراحت می شدم )) ، (( تعجبی نداره عصبانی شدی چون کار آنها زشت بوده است )) و ارائۀ جملاتی مشابه به فرزند خود بفهمانید که او را درک می کنید و احساسش را متوجه می شوید . این رفتار باعث می شود تا کودکتان با شما رابطۀ خوبی برقرار کند و به شما نزدیکتر شود . این احساس برای زمان های استرس ، ناراحتی و خشم برای او کاملا خوب است . فرزند شما باید بداند والدینی دارد که حامی او هستند و او را درک می کنند .
احساس آنها را نامگذاری کنید
اکثر کودکان هنوز نامی برای احساسات خود ندارند . اگر فرزند شما احساس خشم و ناراحتی کرد با استفاده از کلمات به تشخیص احساس او کمک و او را در نامگذاری احساسش یاری کنید . چنانچه آنها به احساس خود و نام آن آگاه باشند ، نحوۀ بیان بهتری خواهند داشت و بهتر می توانند با شما رابطه برقرار کنند .
لحظات خوب و خوشی را برای شما والدین عزیز آرزومندم
فرناز زرساز مشاور تغذیه و رژیم درمانی
جهت کسب آگاهی های بیشتر در نحوۀ برخورد با کودکان پرخاشگر و در نتیجۀ آن تغذیۀ نادرست با شمارۀ زیر تماس حاصل فرمایید :
9092301919 کد مشاور 2270
پرسش :
پست‌ها
