روحيه تهاجمي شديد اگر در جهت نادرست هدايت شود، بدون استثنا به احساس ناكامي و درماندگي منجر مي گردد. داشتن روحيه و احساس تهاجمي در رسيدن به هدف بسيار لازم است، ولي مسئله اين است كه از روحيه تهاجمي چه انتظاري داريم. داشتن يك هدف كافي است كه تمايلات تهاجمي را در ما برانگيزاند. اما مشكل زماني، آغاز ميشود كه از پيگيري هدف بازميمانيم يا از رسيدن به آن ناكام مي شويم. در اينجاست كه احساس تهاجم برانگيخته مي شود و به نيروي مخرب تبديل مي شود. مثلاً كارگري كه عصباني است و مي خواهد با مشت ضربه اي به صورت مافوق خود بزند ولي جرأت نمي كند، هنگامي كه به منزل ميرود آن عصبانيت را به گونه اي آنجا پياده مي كند.
شخصيت شكست طلب از روحيه تهاجمي براي رسيدن به هدف استفاده نمي كند و به جاي آن تهاجم را به مسيري هدايت مي كند كه به زخم معده، فشارخون بالا، نگراني، مصرف سيگار و كار بيش از حد منتهي مي گردد. گاه اين تهاجم به شكل بي ادبي، گستاخي، غرغر و بهانه جويي خودش را نشان ميدهد.
يا وقتي به خاطر انتخاب هدفهاي غيرواقع بينانه و غيرممكن با شكست روبه رو مي شود، براي حل مشكل چنين تصور مي كند كه بايد بر كار و كوشش خود اضافه كند و با آنكه مي بيند سر بر ديوار سنگي مي كوبد، بازهم فكر مي كند كه براي حل مشكل بايد سرش را محكمتر بكوبد.
برخورد با خشم نه از ميان برداشتن آن، كه فهميدن آن است. بايد كانالهاي مناسبي براي ابراز خشم پيدا كنيم .
به گفته يكي از دانشمندان علم روانشناسي ظاهراً يافتن راه خروج براي پرخاشگري مهمتر از عشق و دلسوزي است.
با درك مكانيزم پرخاشگري مي توانيم دايره ناكامي – پرخاشگري را مهار كنيم. راه حل يك مسئله توليد يك مسئله ديگر نيست.هروقت احساس كرديد مي خواهيد به شخصي سيلي بزنيد، كمي تأمل كنيد. دست نگهداريد. از خودتان سؤال كنيد، آيا احساس ناكامي و درماندگي من به كار نيفتاده است؟ از چه چيزي ناراحت هستم؟ وقتي به نامناسب بودن رفتار خود پي برديد، كنترل آن آسان مي شود.متقابلاً وقتي كسي نسبت به شما بي ادبي ميكند، اگر متوجه باشيد كه اين كار را ازروي عمد انجام نمي دهد، بلكه ناشي از مكانيزم خودكار اوست، ناراحت نخواهيد شد. به خودتان بگوييد حتماً نتوانسته است از روحيه تهاجمي براي رسيدن به هدفي كه داشته استفاده كند.
وقتي در شلوغي ترافيك كسي به شما بي ادبي كرد، فكر كنيد: از من عصباني نيست، شايد صبح، همسرش برايش صبحانه خوبي آماده نكرده است و يا شايد در پرداخت كرايه خانه اش مشكل دارد و شايد هم از كار اخراج شده باشد. به اين ترتيب تحمل شرايط براي شما راحتتر ميشود.
در واقع كسي كه به هدف نميرسد حالت لكوموتيو بخاري را دارد كه نمي داند بخار اضافي را كجا تخليه كند. شما هم براي تخليه بخار اضافي احساس ، نياز به يك سوپاپ ايمني داريد. در اينجا به برخي از اين سوپاپ ها اشاره مي كنيم.
انواع ورزشها براي مهار روحيه پرخاشگري مفيد هستند؛ پياده روي، ژيمناستيك و به خصوص گلف ، تنيس ، بولينگ و مشت زدن به كيسه بوكس كه در آنها شما به چيزي ضربه مي زنيد، مناسبتر هستند. خانمهاي زيادي به اين نتيجه رسيده اند كه براي رهايي از شدت عصبانيت ، حركات شديد عضلاني مثل جا به جا كردن ميز و صندلي بسيار مفيد است. به كسي كه اسباب ناراحتي شما را فراهم كرده نامه بنويسيد. هرچه مي خواهيد بنويسيد و ذهنتان را از ناراحتي راحت كنيد و بعد نامه را از بين ببريد. بهترين روش اين است كه روحيه تهاجمي را براي رسيدن به هدفي مشخص به حركت درآوريد. اين كار يكي از بهترين داروهاي آرام بخش روحيه ناراحت است.
شما مي توانيد فقط بايد امتحان كنيد
برگرفته از كتاب سايكوسيبرنتيك نوشته ماكسول مالتز
شخصيت شكست طلب از روحيه تهاجمي براي رسيدن به هدف استفاده نمي كند و به جاي آن تهاجم را به مسيري هدايت مي كند كه به زخم معده، فشارخون بالا، نگراني، مصرف سيگار و كار بيش از حد منتهي مي گردد. گاه اين تهاجم به شكل بي ادبي، گستاخي، غرغر و بهانه جويي خودش را نشان ميدهد.
يا وقتي به خاطر انتخاب هدفهاي غيرواقع بينانه و غيرممكن با شكست روبه رو مي شود، براي حل مشكل چنين تصور مي كند كه بايد بر كار و كوشش خود اضافه كند و با آنكه مي بيند سر بر ديوار سنگي مي كوبد، بازهم فكر مي كند كه براي حل مشكل بايد سرش را محكمتر بكوبد.
برخورد با خشم نه از ميان برداشتن آن، كه فهميدن آن است. بايد كانالهاي مناسبي براي ابراز خشم پيدا كنيم .
به گفته يكي از دانشمندان علم روانشناسي ظاهراً يافتن راه خروج براي پرخاشگري مهمتر از عشق و دلسوزي است.
با درك مكانيزم پرخاشگري مي توانيم دايره ناكامي – پرخاشگري را مهار كنيم. راه حل يك مسئله توليد يك مسئله ديگر نيست.هروقت احساس كرديد مي خواهيد به شخصي سيلي بزنيد، كمي تأمل كنيد. دست نگهداريد. از خودتان سؤال كنيد، آيا احساس ناكامي و درماندگي من به كار نيفتاده است؟ از چه چيزي ناراحت هستم؟ وقتي به نامناسب بودن رفتار خود پي برديد، كنترل آن آسان مي شود.متقابلاً وقتي كسي نسبت به شما بي ادبي ميكند، اگر متوجه باشيد كه اين كار را ازروي عمد انجام نمي دهد، بلكه ناشي از مكانيزم خودكار اوست، ناراحت نخواهيد شد. به خودتان بگوييد حتماً نتوانسته است از روحيه تهاجمي براي رسيدن به هدفي كه داشته استفاده كند.
وقتي در شلوغي ترافيك كسي به شما بي ادبي كرد، فكر كنيد: از من عصباني نيست، شايد صبح، همسرش برايش صبحانه خوبي آماده نكرده است و يا شايد در پرداخت كرايه خانه اش مشكل دارد و شايد هم از كار اخراج شده باشد. به اين ترتيب تحمل شرايط براي شما راحتتر ميشود.
در واقع كسي كه به هدف نميرسد حالت لكوموتيو بخاري را دارد كه نمي داند بخار اضافي را كجا تخليه كند. شما هم براي تخليه بخار اضافي احساس ، نياز به يك سوپاپ ايمني داريد. در اينجا به برخي از اين سوپاپ ها اشاره مي كنيم.
انواع ورزشها براي مهار روحيه پرخاشگري مفيد هستند؛ پياده روي، ژيمناستيك و به خصوص گلف ، تنيس ، بولينگ و مشت زدن به كيسه بوكس كه در آنها شما به چيزي ضربه مي زنيد، مناسبتر هستند. خانمهاي زيادي به اين نتيجه رسيده اند كه براي رهايي از شدت عصبانيت ، حركات شديد عضلاني مثل جا به جا كردن ميز و صندلي بسيار مفيد است. به كسي كه اسباب ناراحتي شما را فراهم كرده نامه بنويسيد. هرچه مي خواهيد بنويسيد و ذهنتان را از ناراحتي راحت كنيد و بعد نامه را از بين ببريد. بهترين روش اين است كه روحيه تهاجمي را براي رسيدن به هدفي مشخص به حركت درآوريد. اين كار يكي از بهترين داروهاي آرام بخش روحيه ناراحت است.
شما مي توانيد فقط بايد امتحان كنيد
برگرفته از كتاب سايكوسيبرنتيك نوشته ماكسول مالتز
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر